ΦΑΝΤΑΣΙΑ-ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Η πριγκίπισσα , αν και της άρεσε που ήταν ψηλός, καστανόξανθος, με πράσινα μάτια, ευγενικός, καλλιεργημένος και θαύμαζε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό - τα μνημεία και τα συγγράμματα- δεν ήθελε ούτε μπορούσε να ενδώσει συναισθηματικά στον Φράγκο κατακτητή. Ιδιαίτερα και λόγω της κακής συμπεριφοράς των Φράγκων ομοεθνών του.

Βέβαια ο Ευστάθιος διέφερε. Δεν είχε συμμετάσχει στην 4^η Σταυροφορία για να εξυπηρετήσει τα πανούργα, φιλόδοξα και εμπορικά σχέδια των Βενετών που στρέφονταν κατά του Βυζαντίου αλλά πίστευε όπως και ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ΄ ότι η εγκαθίδρυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολεως θα έφερνε μια επανασύνδεση των δυο εκκλησιών, της Ανατολικής και της Δυτικής, η οποία θα μπορούσε να αντέξει στη φθορά του χρόνου. Επίσης ποτέ δεν είχε φερθεί βίαια ή με κακό τρόπο στους Βυζαντινούς πολίτες, τους οποίους σεβόταν αφού τους θεωρούσε απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Του Αχιλλέα, του Σωκράτη, του Οδυσσέα, του Περικλή, του Λεωνίδα, του Μέγα Αλέξανδρου, του Ιπποκράτη και του Αριστοτέλη, για τους οποίους είχε τόσα διαβάσει και θαύμαζε. ’λλωστε δεν του το επέτρεπαν η ευγενική του καταγωγή και η ανθρωπιστικής και ελληνιστικής κατεύθυνσης παιδεία και καλλιέργεια που είχε λάβει.

Η Λατινική κατοχή διήρκεσε ένα χρόνο. Λόγω της κακής συμπεριφοράς των Λατίνων, οι αριστοκράτες ξεσηκώθηκαν μετά το θάνατο του Κόμη Ούγκο ντε Σαιν Πωλ, τον Φεβρουάριο του 1205, έσφαξαν τη φρουρά και προσεταιρίστηκαν τον τσάρο των Βουλγάρων Ιωαννίτση. Ο Ευστάθιος είχε σωθεί από την Ναταλία, η οποία γνωρίζοντας για την εξέγερση που θα λάμβανε χώρα, τον είχε απομακρύνει από το κάστρο του Διδυμοτείχου πηγαίνοντας μαζί του για ιππασία στην περιοχή του Πυθίου. Εκεί του αποκάλυψε τι συνέβαινε την ίδια ώρα στο Διδυμότειχο και του ζήτησε να απομακρυνθεί προσεκτικά προς άλλες περιοχές που κατείχαν οι ομοεθνείς του, ώστε να μην διατρέξει κίνδυνο η ζωή του. Εκείνος την ευχαρίστησε με μια ιπποτική υπόκλιση στα γόνατα και ένα χειροφίλημα και της υποσχέθηκε ότι θα ανταποδώσει την ευεργεσία που του έκανε, αφού αφενός του είχε σώσει τη ζωή αλλά και επειδή από τη στιγμή που την είχε γνωρίσει είχε αποκτήσει άλλο νόημα και ομορφιά η ζωή του.

Ο Ευστάθιος , μετά τη φυγάδευση του από την Ναταλία στις 14 Απριλίου 1205 , οπότε και έλαβε χώρα η αποφασιστική μάχη στην Ανδριανούπολη , που κατέληξε σε θρίαμβο της ελληνοβουλγαρικής συμμαχίας εναντίον του φραγκικού στρατού, περισυνελλέχτηκε όπως και οι περισσότεροι διασκορπισμένοι Φράγκοι , από τον θείο του Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο, ο οποίος συμμετείχε ως διοικητής της οπισθοφυλακής στην εκστρατεία του φραγκικού στρατού για την εξουδετέρωση του Βουλγαρικού στρατού, και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. (Στη μάχη της Ανδριανούπολης το 1205 ο Βαλδουίνος νικήθηκε και αιχμαλωτίστηκε, πέθανε δε φυλακισμένος την ίδια χρονιά).

Οι Σταυροφόροι ωστόσο δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια ανακατάληψης του Διδυμοτείχου. Με πολιορκητικές μηχανές και υπό τον Ερρίκο της Φλάνδρας, αδελφό του Κόμη της Φλάνδρας Βαλδουίνου, του πρώτου Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως, πολιόρκησαν την πόλη το καλοκαίρι του 1205. Ωστόσο ο Ερυθροπόταμος -γεγονός που αποδόθηκε σε θαύμα- ξεχείλισε από ισχυρές βροχοπτώσεις και προξένησε τεράστιες καταστροφές στους πολιορκητές, εδραιώνοντας την κυριαρχία των Επαναστατών.

Τότε ο Βούλγαρος τσάρος Ιωαννίτσης, ο αποκαλούμενος και Σκυλόγιαννης για την σκληρότητά του, θεωρώντας την υποταγή του Διδυμοτείχου και της Ανδριανούπολεως ως το έπαθλο ολόκληρου του πολέμου, έστειλε το στρατό του εναντίον της πόλης και την πολιόρκησε με 16 μεγάλους καταπέλτες. - Να κάνουμε μια παρένθεση εδώ και να αναφέρουμε ότι το κάστρο του Διδυμοτείχου αποτελείται από 18 πύργους. Αυτοί είχαν 50 με 100 μέτρα μεταξύ τους απόσταση, ήταν τετράπλευροι, κυκλικοί, πεντάπλευροι, πολυγωνικοί και είχαν σχεδιασμένα γεωμετρικά μοτίβα όπως ο σταυρός, ο ρόμβος, το ημικύκλιο, η τεθλασμένη γραμμή και το δέντρο της ζωής.

Βλέποντας τον επερχόμενο κίνδυνο η ηγεσία της πόλης ζήτησε την βοήθεια των Λατίνων της Κωνσταντινουπόλεως, αναγνωρίζοντας την επικυριαρχία των , με τον όρο να τοποθετηθεί άρχοντας ο Θεόδωρος Βρανάς, βυζαντινός στρατηγός, γιος του στρατηγού Αλεξίου Βρανά και εκπροσώπου της ντόπιας φεουδαρχίας, ο οποίος ήταν σύζυγος της πριγκίπισσας Αγνής, κόρης του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Ζ΄ και της Αδέλας της Καμπανίας, με την οποία απέκτησε μια κόρη. Η πρόταση έγινε δεκτή από τους Φράγκους.

Οι Βούλγαροι που εντωμεταξύ παρέκτρεψαν την κοίτη του Ερυθροπόταμου , ώστε να αποκοπεί η τροφοδοσία της πόλης από τα υδραγωγεία , όταν πληροφορήθηκαν ότι πλησίαζαν οι Λατίνοι έκαψαν τις πολιορκητικές μηχανές και αποσύρθηκαν βιαστικά στις 24 Ιουνίου 1206. Όμως τέλη Αυγούστου επανήλθαν. Και στη δεύτερη αυτή πολιορκία οι ταλαιπωρημένοι υπερασπιστές και τα μισογκρεμισμένα τείχη νικήθηκαν. Η πόλη ισοπεδώθηκε. Τα τείχη καταστράφηκαν. Οι ευγενείς εφονεύθησαν. Ο πληθυσμός σύρθηκε σε αιχμαλωσία. Το μόνο που κατάφερε ο νέος αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως Ερρίκος, ο αδερφός του Βαλδουίνου της Φλάνδρας και ο ίδιος που πολιορκούσε την πόλη το καλοκαίρι του 1205, ήταν να σώσει τους περισσότερους αιχμαλώτους.

Μέσα στον φραγκικό στρατό που έσπευσε για βοήθεια ήταν και ο Ευστάθιος. Είχε δώσει όρκο στον εαυτό του να ανταποδώσει στην Ναταλία την ευεργεσία που του είχε κάνει και είχε παρακαλέσει τον Θεό -στον οποίο πίστευε πολύ και ήταν σίγουρος ότι άκουγε κάθε προσευχή του- να διασταυρωθούν ξανά οι ζωές τους και να την κάνει γυναίκα του.