ΦΑΝΤΑΣΙΑ-ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ.
ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΣ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ.
ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΑΡΓΑ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ, ΧΑΡΕΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΕΓΩΙΣΤΗΣ.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ, ΚΑΙ ΛΕΓΕΤΕ «ΜΕΓΑΛΟΣ».
( ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΜΗΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΘΥΜΩΣΕΙ).
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΗ ΒΑΔΙΖΕΙ, ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΤΡΑ, ΜΕΤΡΑΕΙ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΑ, ΜΕΤΡΑΕΙ ΝΥΧΤΑ MEΡΑ, ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘ` ΕΝΑ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΩΣ ΠΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΜΙΑ ΓΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ ΓΕΡΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ, ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΤΑ ΑΔΥΝΑΜΑ:

-ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ.
-ΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΜΟΝΗ;.
-ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΡΤΕΡΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΗ.
-Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΦΤΑΣΕ ΓΙΑΓΙΑ ΜΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.
-ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ; ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΤΩ ΘΕΛΩ ΞΑΝΑ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΙΔΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΦΙΧΤΑΓΚΑΛΙΑΣΩ.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΞΗΓΗΣΕ :«ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ»
Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΦΤΕΙ,ΜΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ.
Η ΓΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΜΕΝΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΑΖΕΨΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ ΒΟΥΤΑΕΙ, ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΣΤΑ ΚΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΒΡΑΧΙΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΗΣ
ΑΝΟΙΓΕΙ, ΤΑ ΓΕΡΑΣΜΕΝΑ ΧΕΙΛΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ:
«ΧΡΟΝΕ ΣΤΗΝ ΕΦΕΡΑ ΚΟΥΤΕ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΠΕΣ ΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ; ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟ ΜΥΑΛΟ Η ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΔΕΙΧΤΕΣ;»

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΕΝΤΡΟ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΓΛΥΚΙΑ, ΚΑΙ ΕΞΥΠΝΗ, ΜΙΑ ΘΕΣΠΕΣΙΑ ΚΟΡΗ. ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΗΤΑΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΡΡΟΥΣ, ΣΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΝ ΤΟΥ ΤΑ ΕΙΠΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ, ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΗΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΠΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΘΥΜΩΣΑΝΕ ΦΙΡΜΑΝΙ ΣΤΕΙΛΑΝΕ ΣΤΗΝ ΛΗΣΜΟΝΙΑ, ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ ΝΑ ΛΟΓΙΚΕΨΕΙ ΜΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΟ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕ, ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΙΑ ΓΕΛΑΝΕ, ΚΑΙ ΜΙΛΑΝΕ.
ΩΣ ΠΟΥ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΘΗΚΕ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ , ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΚΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ:
«ΜΗΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΩΝ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΔΩΣΩ, ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΛΗΜΕΡΑ;»

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΧΑΡΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΧΤΗΚΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΚΟΥΜΠΑΡΟ. ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΘΕ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΣΤΗΣ 31 ΤΟ ΒΡΑΔΥ Ο ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ.
ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ, ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ, ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΠΛΗΜΜΥΡΑ, ΜΑ ΚΑΘΕ ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ.

Αφιερωμένο στους 20 προηγούμενους χρόνους για την συντροφιά τους.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ