ΦΑΝΤΑΣΙΑ-ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

-«Κόψε μου αυτό το λουλούδι ,σε παρακαλώ! Είναι πολύ μακριά και δεν το φτάνω.» -«Αλλη μέρα , τώρα πάμε γρήγορα στο σπίτι γιατί νυχτώνει νωρίς!»
-«Εγώ τότε θα πάω μόνος μου χωρίς εσένα για να μάθεις και θα το πω και στον παππού και τότε εκείνος θα σε μαλώσει και θα κλαις!»
-«Δεν με νοιάζει ,να του το πεις , και τότε και εγώ θα του πω πως καθόλου δεν με ακούς και δε θα στο φτάσω !»
-«Παππού ,παππού ο Αλέξανδρος είναι μαρτυριάρης !Να τώρα έρχεται να σου πει ότι ήθελα να κόψω ένα λουλούδι στην άκρη του γκρεμού και εκείνος δεν με άφησε !»
-«Ελάτε παιδιά μου να φάτε και τα λέμε.»
-«Παππού ,παππού θα μας πεις μια ιστορία;»
-«Ακούστε λοιπόν την ιστορία που θέλετε!»
Κάποτε σε ένα δάσος μακρινό ζούσαν έξι φίλοι..
Όλη μέρα τριγύριζαν μέσα στο δάσος και έπαιζαν όλα μαζί αγαπημένοι αναστατώνοντας όλο τον τόπο με τις φωνούλες τους. Ήταν πολλά τα μικρά ζωάκια που κάθε μέρα έπαιζαν μαζί .Ο Πάτροκλος ο λαγός, η βάσια, η χελώνα , ο λύκος ,ο Βρασίδας ,ο Φώντας ο σκίουρος και οι κουκουβάγιες που ήταν αδελφάκια η Πηνελόπη και η Μερόπη!
Κάθε μέρα σκέφτονταν και μια καινούργια σκανταλιά να κάνουν!
-«Ε παιδιά ,φώναξε ο Πάτροκλος ο λαγός ,τι θα κάνουμε σήμερα;»
-«Εγώ λέω ,είπε η Μερόπη η κουκουβάγια , να πάμε στο ποτάμι και να πετάξουμε πέτρες στον Πελοπίδα το ψάρι για να τον τρομάξουμε!»
-«Εγώ έχω μια καλύτερη ιδέα ,φώναξε η αδελφή της η Πηνελόπη, να πάμε στην μεγάλη βελανιδιά και να κρύψουμε τα αυγά της Ρένιας .»
-«Ναι ,ναι να πάμε ,απάντησαν οι υπόλοιποι.»
-«Να προσέξουμε να μην μας δει κανείς, είπε ο Πάτροκλος ο λαγός., ελάτε όλοι μαζί μου πολύ προσεκτικά.»
Ο λαγός πάει μπροστά και τα άλλα ζωάκια τον ακολουθούν προσεκτικά για να μην τους δει κανένα μάτι .Μετά από λίγο φτάνουν στη ρίζα της μεγάλης βελανιδιάς, ο Φώντας ο σκίουρος κοιτάζει τριγύρω μήπως έρχεται κανείς και σκαρφαλώνει στο δέντρο΄. Ανεβαίνει προσεκτικά για να μην τον ακούσει η Ρένια και φτάνει στα πρώτα κλαδιά .Κοιτάζει τη φωλιά που έχει φτιάξει η Ρένια και αρχίζει να σκαρφαλώνει και πάλι.
-«Καλώς τα παιδιά ,τι καινούργια ζαβολιά σκεφτήκατε σήμερα; Μήπως να μου κρύψετε τα αυγά μου; Σας έβλεπα από εδώ πάνω που ερχόσασταν .»
-«Μα τι λες Ρένια, εμείς είπαμε να σου κάνουμε επίσκεψη και εσύ σκέφτεσαι έτσι για τους φίλους σου, είπε ο Φώντας.»
-«Ας τα αφήσουμε τώρα αυτά , ελάτε να σας γνωρίσω τα παιδιά μου ,είπε η Ρένια και πέταξε ψηλά στη φωλιά της..
Ο Φώντας την ακολούθησε και γρήγορα έφτασε κοντά της. Η Μερόπη και η Πηνελόπη πέταξαν και εκείνες κοντά τους. Πράγματι όταν και οι τρεις κοίταξαν μέσα στη φωλιά ,είδαν αντί για τα αυγά που είχαν σκοπό να κρύψουν , τρία μικρά. πουλάκια που ήταν τα παιδιά της Ρένιας.
Αργά το απόγευμα οι μικροί φίλοι μιλούσαν ακόμα για τα μικρά πουλάκια ,τα παιδιά της Ρένιας, τους είχε κάνει εντύπωση το πόσο μικρά ήταν κανένας τους δεν είχε δει νεογέννητα πουλάκια .Ήταν τόσο μικρά...